Nietzsche, klasik Atina tragedyasında, Silenus'un sözde bilgeliğinde* bulunan kötümserliği aşan bir sanat biçimi olduğunu görmüştür. Yunan seyirciler, sahnedeki karakterler tarafından tasvir edilen insan ıstırabının yarattığı uçuruma bakarak, yaşamı tutkuyla ve neşeyle olumluyor, onu yaşamaya değer buluyorlardı. Tragedyanın Doğuşunun ana teması, Dionysosçu ve Apolloncu sanatların (“sanatsal dürtüler”) kaynaşmasının dramatik sanatları ya da tragedyaları oluşturduğudur. Bu kaynaşmanın … Okumaya devam et Nietzsche’de Apollonian ve Dionysian Kavramları